Ervaringen

Sanne en Nico

Carnavalsmaandag, na 40 weken en 1 dag vond jij dat het tijd werd om de wereld te gaan zien... Ik vond het eigenlijk nog wel fijn om je dicht bij mij te houden, maar was er ook wel klaar voor om je in mijn armen te nemen... De weeën kwamen vrij snel op gang waarop Nico de tijd ging bijhouden...ik wist niet goed wanneer een wee begon en wanneer deze echt weg was dus dat was in het begin wel erg zoeken...De weeën werden steeds heviger en kwamen steeds sneller. Twee uur nadat ik de eerste wee voelde kwam Michelle langs. Wat een rust om iemand naast je te hebben die begrijpt wat er allemaal gebeurd! De conclusie: 4cm ontsluiting. Dat had ik nog niet verwacht maar ik mocht mij rustig gaan klaar maken om naar het ziekenhuis te gaan....Tussen de weeën door, jeetje…broek aan, puf puf, de auto in, puf puf... en ondertussen was Nico hardop aan het tellen zoals we dat geleerd hadden bij hypnobirthing... Het enige wat ik hoefde te doen tijdens een wee was luisteren naar het tellen... en voor de rest ‘niets’ ... het klinkt zweverig maar het was heel helpend voor mij. Dit maakte dat ik mij kon ontspannen en ergens op kon focussen. In het ziekenhuis stond het bad klaar, zoals ik dat graag wilde. Ik mocht er direct in... wat was dit fijn! Het warme water deed mij (zo goed als) ontspannen... Na zo’n drie kwartier werden de weeën sterker en kwam ook Michelle aan bij het ziekenhuis... Wat was ik blij dat ze er was en weer had ik de rust: vertrouwen... Na een korte controle kwamen de persweeën op gang. Inmiddels had ik een fijne houding gevonden in het bad en Nico stond klaar om onze kleine meid als eerste vast te houden...En daar kwam je... Je mocht nog even een minuutje onder water blijven… Heel mooi om te zien en samen hebben we je boven water getild. Voor het eerst de weide wereld in... wat een bijzonder moment...